دنبال شعر یا چیزی میگشتم تا به وسیله آن حرف دلم را بزنم.
ولی کلماتی نیافتم که بتوانم با آنها احساس قلب خویش را بیان کنم،
پس دست به کار شدم جهت نوشتن این نامه غمناک
آری آن نامه وصیت نامه ام بود!
تقسیم اموالم شروع شد
قلب کوچکم که فقط خدا میداند چیزی در آن نیست را میدهم به کسی که خیلی کینه ای است،قلبم را به او میدهم تا بداند با گذشت کردن و دلی تهی از کینه،زندگی شیرین و لذت بخش تر است .
عقلم:جایی که خیلی ساده و پاکیزه است را به کسی می سپارم که در زندگی تجارب زیادی را کسب کرده،عقلم را میدهم تا بفهمد ساده زیستن بزرگترین نعمت خداست.
اشک چشم هایم هم باشد برای کسی که هیچ احساسی ندارد،چون من گاهی در خلوت خویش و به دور از چشمان دیگران به وسیله آن گونه هایم را شست و شو می دهم.
ولی دست ها،چشم ها ،گوش ها و زبانم را با جسدم دفن کنید چون گناهان زیادی با آنها مرتکب شدم و دوست ندارم به کسی تعلق گیرد.
: ویک آرزو از ته دل
..ای کاش دو بال هم داشتم تا میدادم به کسی که در پی بهره مندی از فرصت های زندگی نیست،تا با انها پرواز کند و به اهدافش برسد
!!ای خدای بزرگ،روحی که در جسدم به امانت گذاشتی تقدیم به تو،فقط زمانی ان را بگیر که بدانی پاک پاکم
. همین و دیگر هیچ
نظرات شما عزیزان:
<-PollName->
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت: